Onversneden techno en John Mayer

Ook dat is ADE. In een taxi stappen na een avondje onversneden techno van Richie Hawtin. Vervolgens de chauffeur complimenteren met zijn muziekkeuze: Mos Def met Ms Phat Booty. Je hoort het, je voelt het, en je vraagt je af waarom je de afgelopen 4 uur naar techno hebt staan luisteren.

Anyhow, al keuvelend gingen we van Mos Def naar Q Tip en vandaar in één rechte lijn naar John Mayer. Daar stond ik – niet geheel toevallig – vorige week. De live versie van “Neon” galde binnen no-time door de speakers en de chauffeur stond net zo perplex als ik de week ervoor: “Dat kan toch helemaal niet”?, “Is dat echt alleen Mayer en zijn akoestische gitaar”? Toch wel meneer chauffeur, Mayer is namelijk de koning, keizer en admiraal van de groove.

OK, onderwijl stuurt hij de taxi behoedzaam over de oostelijke ring in plaats van de westelijke (een slordige 30 euro meer), maar muzikaal vonden we elkaar. De chauffeur bedankt me en rijdt met “Neon” luidt schallend door de speakers de straat uit. Was het dan toch de techno die ons verbond?