Geluk met een pup 2: je hebt het in je

Vandaag is het weer tijd voor een stukje persoonlijk geluk op Goednieuws.nl. Eerder schreef ik al over de komst van onze prachtige en lieve pup Jane. Nu zijn we twee maanden verder en is Jane al helemaal thuis bij ons.

De draai gevonden

Zoals altijd met een nieuwe aanwinst in het gezin was het even zoeken naar een passende routine, maar ook even wennen aan zo’n lieve kleine druktemaker die ineens weer leven in de brouwerij brengt. Dat wij stapelgek zijn op Jane is een feit, maar dat Jane ook haar draai gevonden heeft bij ons, bleek gisteren op een prachtige manier.

Focus?

Onze mooie pup heeft gisteren haar puppycursus afgerond. Wat ons betreft was ze toch al met vlag en wimpel geslaagd, maar één ding moest nog plaats vinden: de gedragstest. In zo’n test wordt gekeken hoe de hond op bepaalde omstandigheden reageert en, heel belangrijk, of de hond focus heeft op de eigenaar in onbekende situaties. Op de heenweg in de auto riepen mijn moeder en ik al tegen elkaar: die focus, dat gaat hem niet worden.

De gevaren van het leven

Voor wie Jane niet persoonlijk kent: Jane is een schat van een hond, maar het woord “focus” komt in haar woordenboek niet voor. Daarvoor is ons meisje te alert op alles wat om haar heen gebeurt: dag en nacht waakt zij over ons, om ons te behoeden voor alle gevaren van het leven. Denk hierbij aan zeer bedreigende zaken als bezorgers, eenden, lantaarnpalen en dwarrelende blaadjes.

Verassing

Het “focus”-gedeelte van de gedragstest hadden mijn moeder en ik dus bij voorbaat opgegeven. Des te mooier was het dan ook om te zien dat wij ongelijk hadden. Na twee maanden heerlijk samen knuffelen, spelen en trainen liet onze kleine pup ineens zien ook een professionele kant te hebben.

Met de innerlijke rust van een herboren zenboeddhist liet zij ineens zien over een focus te beschikken die wij vooraf niet voor mogelijk hadden gehouden. Alsof ze dagelijks langs openslaande paraplu’s en wapperende lakens rent zonder haar blik ook maar een moment van ons af te wenden. Onze monden vielen open…

Onzin, je hebt het in je

Zo kwam het dat, op de terugweg in de auto, ik mijn trots en verbazing uitsprak tegen mijn moeder. “Weet je nog wat we op de heenweg zeiden!” “Onzin,” zei mijn moeder, “ik heb altijd al geweten dat ze het in zich had.” Dus voor iedereen die even aan zichzelf twijfelt… Onzin. Je hebt in het in je.