Plastic Paria

Ik ga 9 van de 10 keer als ik boodschappen doe te voet. Dan neem ik mijn rugzak mee, waar best veel in past. Maar onlangs had ik haast, en moest snel tussendoor wat halen. Ik parkeer mijn auto, gooi mijn wagentje vol en besef bij de kassa dat ik dus geen rugzak heb. Ik kijk rond naar mogelijke dozen, maar ze zijn er niet. Ik pak een plastic zak en leg hem op de band. Beelden van het schildpadje met het plastic rietje in zijn neus, vogels met een vleugel vast in een verloren plastic sixpackhouder en walvissen met buiken vol plastic vullen mijn netvlies. WAT DOE JIJ NOU? JIJ PLASTIC PARIA! Met verhoogde hartslag hang ik snel de zak terug. De schreeuwende stemmen doven en de beelden verdwijnen.

Dolfijnenmoordenaar

Ik loop met mijn wagentje naar mijn auto waar ik alle losse items op de achterbank leg. Super onpraktisch, maar ik heb wel een dolfijn gered. Thuis loop ik een aantal keren op en neer en besef dat er nog steeds anno 2021 enorm veel in plastic is verpakt. Maar ik zie ook verbeteringen. Zo hebben de chocolade rozijntjes 25% minder plastic vanwege een betere verpakking. Maar waarom moet het nog in plastic? We zijn nog steeds hard op weg om meer plastic dan leven in de zee te creëren. En dat is belachelijk. PING. Mijn zus stuurt een appje. Of ik geïnteresseerd ben in Pieter Pot? Terwijl in mijn hoofd een woest aantrekkelijke man oppopt, stuurt ze een foto van een glazen pot met pindakaas. ‘De potjes kun je teruggeven bij de volgende bestelling, daar zit aardig wat statiegeld op.’ Ik kijk naar het potje zonder enige vorm van plastic, zelfs geen schreeuwend etiket. Het is prachtig…

Pindakaas poetsen

Zo mooi hoe vaak mijn zus iets stuurt terwijl ik er op dat moment mee bezig ben. Wonderlijk! Ik bekijk de koekjes, rijst, olijfolie en andere producten die ze stuurt, maar mijn gedachten blijven hangen bij de pindakaas. Mijn hemel wat ben ik lui, maar ik vraag me af hoe ik die pot fatsoenlijk schoon krijg. “Het mooiste is dat ze niet willen dat je afwast. Want dat doen zij ook en dan is het dubbelop en ook niet goed voor het milieu.” Oké, er is werkelijk geen excuus meer. En dus geen andere conclusie dan een duurzame relatie aan te gaan met Pieter. Ik heb allerlei producten besteld en krijg morgen alles binnen. Waaronder de shampoobar, een vrolijk uitziende, naar lavendel ruikende bol die mij 4 plastic shampooflessen bespaart. Wauw!

Lavendel Shampoobar

Ik droom even weg bij de snelheid waarmee we het plastic kunnen terugdringen wanneer alleen al die shampoobar de standaard zou worden… PING: “Heb je ook de shampoobar bestelt?” Ik maak een screenshot van mijn bestelling en app deze door. Iedereen die bestelt mag iemand uitnodigen en die persoon hoeft niet op de wachtlijst te staan. Ik bedenk wie ik de uitnodiging wil sturen, want diegene krijgt ook een cadeautje van Pieter. Ik vind het belangrijk om iemand te vragen die het ook weer doorstuurt, zodat het zich als een olievlek verspreidt. Wacht even, slechte woordkeuze. Ik zoek iemand die het ook weer doorstuurt om zo een steentje bij te dragen aan het onplastificeren van de prachtige wereld waarin we mogen wonen. Doe jij ook mee?

Titelfoto: Pieter Pot