Annies fietsenwinkel is een fenomeen: “Geen hippe zaak, maar mensen komen hier graag”

Annie Beliën is een lokaal fenomeen in Beverwijk. Haar rijwielzaak is een rariteitenkabinet van fietstoebehoren, waar mensen graag een praatje komen maken: een winkel van een uitstervend genre. Precies vandaag viert ze het eeuwfeest van de winkel die haar opa begon op een andere plek in de stad. 

In haar eentje

Annie runt de zaak alweer enkele decennia in haar eentje. Hulp heeft ze niet nodig. Ze is nog fit genoeg voor al het reparatiewerk, ondanks haar inmiddels gevorderde leeftijd. Hoeveel jaren ze precies op de teller heeft, houdt Annie liever geheim, maar ‘onderzoek’ wijst uit dat het er een stuk of 75 moeten zijn.

De winkel staat vol met bloemen. De wethouder is zelfs langs geweest. Ze vindt de aandacht wel aardig, maar zegt dat het haar eigenlijk niet zo uitkwam. “Ik heb het hartstikke druk en wilde het jubileum stil houden. Dat is dus niet gelukt.”

Klandizie

Ze vertelt trots over haar trouwe klantenkring. Mensen uit Amsterdam komen hun fiets brengen voor reparatie, gaan winkelen in Beverwijk, en halen ‘m een paar uur later weer op. “Zo heb ik hele generaties over de vloer gehad. Mijn zaak mag misschien niet hip zijn, maar de mensen komen hier graag.”

“Ik doe niet aan elektrische fietsen, dat vind ik zo’n onzin. Zolang je gezond bent, moet je gewoon trappen”

Bij Annie vind je geen e-bikes, daar doet ze niet aan. “Belachelijk”,  vindt ze dat. “Je moet pas een elektrische fiets kopen als je in een rolstoel zit of zo. Eerder niet. Van bewegen blijf je gezond.” Zelf dankt ze haar fitheid aan een ‘loopbaan’ als hardloopster. “Ik heb zelfs nog tegen Nelli Cooman gelopen. Echt waar. Zij was toen op haar top en ik in mijn nadagen, maar ik gaf haar nog aardig partij.”

Eigenwijs

Annie denkt nog zeker niet aan stoppen. “Ik ga zo lang mogelijk door. In mijn eentje, ja. Dat ben ik zo gewend. Ik hoef niet zonodig iemand die stage komt lopen. Dat hebben ze me wel eens gevraagd, maar die ventjes zijn zo eigenwijs als wat. Ik heb mijn eigen manier van werken en zó moet het gebeuren.”

Dat de zaak zonder opvolging ophoudt te bestaan als zij er niet meer is, boeit haar niet. “Het zal me een zorg zijn. Dan ben ik dood en voor de wetenschap.” 

Titelfoto: Hidde Schalm – Unsplash