Écht contact, deel IV

In deel I van deze reeks gaven we jullie een oefening om een diepere connectie in je relatie te ervaren. Deel II liet zien dat door 1 minuut oogcontact te hebben met een vreemde, alle verschillen weg lijken te vallen. Het belang van offline contact en hoe je die boodschap uit kunt dragen was onderwerp in deel III. Deze laatste aflevering maakt duidelijk hoe DIEP de behoefte aan verbinding en contact ingebakken zit in onze menselijke natuur. Zelfs met je aartsrivaal wil je nog steeds een potje ballen.

Contact met mens of computer: het is ons om het even

Het is fascinerend hoe graag we ons verbonden voelen met elkaar en het onderzoek van Zadro en collega’s maakt dat maar al te duidelijk. Zo lieten zij deelnemers met twee handlangers van de onderzoekers een bal naar elkaar overgooien. Na een tijdje eerlijk overgooien, werd de proefpersoon vervolgens genegeerd door de handlangers. En dit leidde tot diep gekrenkte gevoelens.

Mensen voelden zich buitengesloten en somber. Ook scoorden zij lager op vragen rondom zelfrespect en gevoelens van controle. Maar dat niet alleen. Zij hadden ook een lagere score op de “Quality of Life Questionnaire”. Denk dan aan vragen als: “I felt as though my existence was meaningless”. Men was dus ernstig aangedaan!

Toen men later een online versie van dit spel ontwikkelde – ‘Cyberball’ genaamd – kwamen de onderzoekers er pas achter hoe zeer dit gevoel van sociale uitsluiting mensen kan raken.

Allereerst bleek dat het helemaal niet uitmaakte of men door échte mensen genegeerd werd of door fictieve, getekende poppetjes in een computerspel. Zelfs als de deelnemers werd verteld dat de computer zo was geprogrammeerd, voelden zij zich nog steeds even gekwetst.

Aantoonbaar pijnlijk

De pijn die mensen in deze experimenten ervaren is bovendien wezenlijk én aantoonbaar. Zo liet een fMRI studie zien dat het deel in de hersenen dat verantwoordelijk is voor de verwerking van fysieke pijn, óók actief wordt wanneer iemand zich voelt buitengesloten.

Ook in dit onderzoek kwam naar voren hoe gevoelig we zijn voor sociale uitsluiting. Als men te horen kreeg dat er een technisch probleem was en men daardoor niet mee kon spelen, vlamden de pijncentra toch op. Kijken naar hoe anderen spelen en niet kunnen meedoen, doet dus echt pijn (fomo in een notendop).

The KKK won’t let me play

Hoe diep de ingebakken behoefte zit aan erbij horen, wordt duidelijk uit een studie van Gonsalkorale en Williams. Zo blijkt namelijk dat ook als je wordt uitgesloten door een groep met normen en waarden die je verwerpelijk vindt – zoals bijvoorbeeld de Ku Klux Klan – je je gegriefd voelt.

Wat de goed nieuws boodschap achter dit verhaal is? Misschien vooral dat we in de kern toch allemaal op zoek zijn naar harmonie en contact. En je weet nu ook wat je moet doen, mocht je in aanraking komen met een internet troll: stel voor om een potje te cyberballen! Want dat doen we kennelijk heel graag met elkaar, hoe groot de onderlinge verschillen ook zijn.

Titelfoto door Markus Spiske – Unsplash