De echte man van het bos

Vandaag is het de internationale dag van de orang-oetan. Op deze dag wordt aandacht gevraagd voor de bedreigde status van deze indrukwekkende apensoort. In 2011 had ik het voorrecht om op Borneo oog in oog te staan met twee orang-oetans. Hun blik blijft me altijd bij.

Extra aandacht

Door stroperij, ontbossing en de klimaatverandering zouden er nog maar 14.000 van de dieren in het wild leven. De laatste 75 jaar daalde hun aantal hard. Dat is helaas geen goed nieuws. Gelukkig zijn er initiatieven die de orang-oetans een steuntje in de rug bieden. Een daarvan is Sepilok Orangutan Rehabilitation Centre.

Sepilok is een opvangcentrum dat is opgericht met als doel wees geworden, gewonde of ontheemde orang-oetans in het wild terug te plaatsen. Via een ingenieus buddy-systeem worden baby’s opgevangen en opgevoed, zodat ze op eigen benen kunnen staan. Of eigenlijk, aan eigen armen kunnen hangen. Een orang-oetan moet namelijk kunnen klimmen om te overleven.

Oog in oog

Op Sepilok kruisten we letterlijk elkaars pad. Als nietsvermoedende toerist greep ik de kans om deze foto’s te maken. Met hun ogen lijken ze ons om hulp te vragen. Die hulp verdienen ze. Heb jij al een baby orang-oetan geadopteerd?

Gered

Gisteren meldde het Jeugdjournaal dat op Java twee orang-oetans zijn gered uit een pretpark. Ze zijn naar een speciale opvang gebracht en mogen daar rustig bijkomen. Als ze er klaar voor zijn gaan ze terug naar de jungle. Toch nog goed nieuws daags voor de dag van de orang-oetan.